Uncategorized

8 razóns para o 8 de marzo

Por

Contrainformacion.es

08 marzo 2019 09:04

As MULLERES PENSIONISTAS hoxe saímos á rúa porque a brecha de xénero ten cara de muller, sendo aínda máis cruel conforme envellecemos. Unha xornada para visibilizar o peso de todas as tarefas que asumimos, todas as decisións de consumo que adoptamos, para que toda a sociedade vexa que sucede se paramos as mulleres.
Estamos atravesadas por desigualdades e precariedades que nos sitúan en lugares moi diversos fronte ao Patriarcado e ao Sistema capitalista: o desemprego, as condicións do traballo asalariado, os coidados, o consumo, a formación, a procedencia, a clase, a idade, a orientación sexual, a identidade de xénero e as habilidades e as pensións.

Ao enumerar as causas desa brecha nas pensións, habemos de pararnos en primeiro lugar nos RECORTES en sanidade, servizos sociais, educación, e dependencia, pois se fan á conta do traballo e do tempo das mulleres. Teñamos a idade que teñamos, nós cubrimos todas as carencias do sistema porque non hai corresponsabilidade nin dos homes, nin do Estado nos TRABALLOS DE COIDADOS. Consecuencia: asumimos dobres e triplas xornadas de traballo, que provocan deterioración na nosa saúde e o noso tempo persoal. Teñamos a idade que teñamos.
As mulleres realizamos o TRABALLO DOMÉSTICO E DE COIDADOS aínda cando estamos xubiladas. Non nos xubilamos nunca. Un traballo que o sistema capitalista invisibiliza porque promove cidadás e cidadáns de primeira e de segunda. O que nos condena, polo feito de ser mulleres, a pobreza diaria e na xubilación.
PRECARIEDADE LABORAL é igual a pobreza. Presentamos traxectorias laborais máis curtas, bases de cotización máis baixas, traballos peor remunerados, e ademais, interrompémola nas idades asociadas coa maternidade e o coidado dos fillos, producíndose o que se denomina Brecha de Xénero. Toda esa desigualdade tamén condiciona os subsidios por desemprego e irremediablemente, a xubilación.
As TRABALLADORAS DO FOGAR non temos pensión de xubilación porque non gozamos da condición de traballadoras, tal e como se recolle no Estatuto dos Traballadores e na Constitución Española. O Estado transfire o TRABALLO DE COIDADOS duns fogares a outros en base a eixos de poder, entre eles o de xénero, etnia, clase e o lugar de procedencia. Sufrimos brecha de xénero no traballo e logo nas pensións.
A división sexual do traballo condénanos ao desemprego nun 19%, ademais, a traballos precarios, discriminación laboral; a unha BRECHA SALARIAL do 23%, que nos conduce a situacións de pobreza, con maior incidencia se somos maiores de 45 anos. Dita brecha obríganos a traballar “@gratuitamente” 54 días ao ano. Como consecuencia, as nosas pensións son máis baixas, polo que tamén neste tramo da nosa vida sufrimos pobreza e desigualdade polo feito de ser mulleres.
As MULLERES RURAIS ademais de ter que enfrontarnos á deterioración ambiental pola crise ecolóxica provocada polo capitalismo voraz, facémolo nun contexto patriarcal no que non se fai efectiva a titularidade compartida da terra. Realidades que presentan a mulleres sen xubilación.
Capítulo á parte merecen As PENSIÓNS. Na actualidade 1 millón de mulleres de máis de 65 anos carecen de pensión e viven das migallas das pensións dos seus maridos, que tamén son baixas. Tres de cada catro mulleres só poden acceder a unha pensión non contributiva. E as que acceden fano cunha contía do 36% menor que os homes.
Máis de 1,5 millóns de mulleres perciben pensións por baixo de 500 euros.
As pensións de viuvez. Na súa maioría son mulleres que reciben a metade da pensión do seu marido.
No sistema patriarcal as mulleres sufrimos VIOLENCIA económica, social, habitacional. Asistimos con rabia ao feito de que vivimos nun país que viola os DDHH en xeral.
Agravándose a situación se ademais es pobre, emigrante ou ambas as cousas (como é o caso das mulleres do amorodo de Huelva). Isto agrávase exponencialmente, chegado o momento da xubilación.
Nós, formamos parte dun proceso de transformación radical da sociedade, da economía, das relacións, da cultura. Isto pasa por facer menos complexas nosas sociedades, por acabar co patriarcado, que nos somete e co capitalismo, que se apropia dos recursos deste planeta e concéntraos nas mans de unhas e uns poucas e poucos, maioritariamente homes. Nós defendemos vidas dignas con acceso aos RECURSOS NECESARIOS como a enerxía, a auga ou os alimentos, máis aínda cando somos maiores.
Este movemento interxeracional que é a Coordinadora Estatal en Defensa do Sistema Público de Pensións e especificamente desde a Comisión da Muller, facemos nosas as reivindicacións do movemento feminista. Por iso, o día 8 saímos á rúa e secundamos a FOLGA DE EDUCACIÓN, CONSUMO E COIDADOS, como vía para impulsar o cambio real e efectivo en igualdade.