André Abeledo advertiu durante o Pleno de que a Ludopatía é un problema real. Unha enfermidade que destrúe economías familiares e tamén persoas.
No caso das apostas o xogo pode deixar de ser un xogo para ser un drama.
As administracións deben tomar medidas, tratase de protexer a nosa xuventude e de non permitir que se normalice o xogo e as apostas como si fosen unha inocente e inofensiva actividade lúdica.
O xogo patolóxico é unha adicción que consiste na perdida de control do comportamento en relación ao xogo. E pode ter graves consecuencias para as persoas, problemas académicos, económicos, sociais…
A quen máis afecta é a clase traballadora. Que normalmente non pode acceder a un traballo estable dado o enorme paro crónico.
Animase a nosa xuventude a arriscar as súas rendas gañadas en traballos precarios.
Tampouco é admisible que as casas de apostas aumenten os beneficios e deixen as familias e ao conxunto da sociedade a obrigación de costear integramente o tratamento das persoas que quedan enganchadas.
É de xustiza aumentar a contribución que os beneficios destas empresas teñen que facer ao conxunto da sociedade.
É o momento de que as diferentes institucións adapten a normativa a realidade social, económica, e tecnolóxica da actividade do xogo.
Debe ser agora, antes de que a Ludopatía convértase nunha lacra sen retorno para a nosa sociedade e a nosa xuventude.
